به گزارش خبرگزاری ایرنا؛ «تام ویست» نماینده خاص امریکا در امور صلح افغانستان روز گذشته در صفحه اکس خود نوشت یک اجماع قوی درباره منافع جمعی در افغانستان وجود دارد.
«ویست» گفت هیچ کشوری نمی‌خواهد شاهد ظهور تهدید هراس‌افكني از افغانستان باشد و همه خواهان بازگشت زنان و دختران به مکتب، دانشگاه، کار و زند‌گی عمومی هستند.
دومین نشست دوحه به میزبانی سازمان ملل متحد و حضور نمایندگان خاص 25 کشور جهان در امور افغانستان، بدون حضور نمایندگان دولت سرپرست افغانستان به روز‌های یک‌شنبه و دوشنبه هفته گذشته برگزار شد.
حالا سوال این است که در آیا نشست کدام اجماع قوی به قول «ویست» درباره افغانستان وجود داشته که این مقام امریکایی از آن به عنوان دستاورد نام می‌برد؟
به اساس اجندای از قبل اعلام شده، قرار بود جهان در این نشست در مورد تعامل با دولت سرپرست افغانستان و تعیین نماینده خاص در امور افغانستان و ... توافق کنند اما با شکست مواجه شد و به هیچ یک از این موارد و مواد دیگر که پشت پرده روی آن بحث شده‌اند به توافق نرسیدند که نشان از عدم اجماع کشور‌های غربی به خصوص سازمان ملل متحد در قبال سرنوشت افغانستان است. چرا؟
سازمان ملل متحد با تصورات غلط قبلی‌‌اش مبنی بر اینکه در 20 ساله گذشته هر تصمیمی را که با دیکته مغرضانه‌ی غرب درقبال سرنوشت افغانستان تحت اشغال، اتخاذ می‌کردند و بدون کدام ملاحظه‌ی توسط عوامل دست‌نشانده‌ی داخلی آنها اجرایی می‌شدند، این بار نیز چنین فکر را داشتند و می‌خواستند که باز هم اهداف شوم غرب را تحت عناوین فریبنده‌ی مثل تشکیل حکومت‌هم‌شمول، حقوق زنان و ... بالای مردم مظلوم افغانستان اعمال کنند اما غافل از اینکه امروز افغانستان صاحب یک حکومت مرکزی مستقل و غیر فرمان‌بردار غربی و در عین حال بومی و اصیل افغانی می‌باشد که با پذیرفته نشدن اندک شروط‍‌ش نشست‌های جهانی این سازمان را بی‌اهمیت جلوه داده و با عدم حضور خویش آن را چنان بی‌اثر و بی معنی می‌سازد که حتی تصور‌ش برای بلوک غرب سخت تمام می‌شود.
چنین اتفاقی را دولت سرپرست افغانستان با عدم شرکت خود برای بلوک غرب به‌وجود آورد و به صراحت سخنگوی آن اعلام کرد: «کسی خوشش می‌آید و یا نمی‌آید ما نماینده اصیل افغانستان هستیم و باید طرف ما باشیم نه افراد جعلی و فراری که تحت نام فعالان به اصطلاح مدنی بیایند با سرنوشت مردم افغانستان بازی کند.
موضوع مهم‌تر دیگر اینکه بلوک غرب با وار‌خطایی در مقابل بلوک شرق که در «نشست ابتکار همکاری‌های منطقه‌ای افغانستان» توسط ابتکار جمهوری اسلامی ایران شکل گرفته بود؛ در نشست قرار گرفت و حتی به کوچک‌ترین تصمیم خود در قبال افغانستان دست پیدا کرده نتوانست چون با اجماعی منطقه‌ای طرف قرار گرفت که منافع افغانستان با منافع منطقه و همسایه‌های غربی، شرقی و جنوبی این کشور گره خورده بود دیگر افغانستان، افغانستان تحت اشغال و بدون حمایت از اجماع منطقه‌ی نبود.
مقابل شدن دومین نشست دوحه با دو موضوع فوفق نه تنها اجماع در قبال افغانستان وجود نداشت، بلکه بلوک غرب را با انخفاض و شکست ننگین دیگر در برابر این کشور رو به رو ساخت و با عدم اجماع و تکرار این جمله "حتی موفق به اتخاذ کوچک‌ترین تصمیم اجندای خویش در قبال افغانستان" نشد و سر منشی سازمان ملل متحد را دست خالی از این نشست برگرداند.
حالا با درنظرداشت این موارد آیا غیر این است که ادعای تام ویست نماینده خاص امریکا در امور صلح افغانستان، یک خواب آشفته و پوچ است نه حقیقت روشن و عیان که همه از نشست دوحه دیدند و شنیدند؟
پایان پیام/